ΣΤΟ ΘΡΟΪΣΜΑ ΤΩΝ ΑΣΗΜΟΠΡΑΣΙΝΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Επτά χρόνια μετά τη δεντροφύτευση στη Φιγαλεία και οι αναμνήσεις έντονες λες και ήταν χθες. Τι υπέροχο συναίσθημα να ξαναδίνεις ζωή στη φύση και τους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής! Τι ικανοποίηση να βλέπεις να ομορφαίνει ένας ολόκληρος τόπος και να έχεις βοηθήσει κι εσύ σε αυτό! Υπήρχε όμως και κάτι που χάθηκε μαζί με τη φωτιά. Είναι η ιστορία που έκρυβε κάθε αιωνόβια ελιά της περιοχής. Ποιοι καημοί, πόσες χαρές, τι υπέροχα λόγια ειπώθηκαν κάτω από τις φυλλωσιές της; Τι κρίμα, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό ήταν!
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μας, να αναζητήσουμε σε όλη την Ελλάδα τις ιστορίες των γηραιότερων ελαιόδεντρων του τόπου μας μέσα από την αφήγηση ανθρώπων που τις αγάπησαν. Αν ότι δεν σβήνει από τη μνήμη μας δεν πεθαίνει ποτέ, τότε οι ιστορίες των γηραιότερων ελαιόδεντρων όταν μοιράζονται με πολλούς, καθιστούν τις ελιές του τόπου μας αθάνατες.
Πως όμως αυτό θα έπαιρνε σάρκα και οστά και πως θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε τους φίλους της ελιάς που είμαστε σίγουροι ότι θα ήταν πολλοί; Με έναν απλό, ευχάριστο τρόπο: ένα διαγωνισμό!
Καλέσαμε λοιπόν όλους όσους αγαπούσαν τα ελαιόδεντρα και ήθελα να τα προστατεύσουν να στείλουν στο Klorane Nature Project - www.kloranenatureproject.gr τη φωτογραφία του αγαπημένου τους ελαιόδεντρου λέγοντας λίγα λόγια για την ιστορία του. Στη συνέχεια επιστημονική επιτροπή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών με επικεφαλή τον καθηγητή Δενδροκομίας κ. Πέτρο Ρούσσο θα αξιολογούσε την ηλικία τους. Τα 12 αρχαιότερα θα ήταν οι νικητές. Είχαμε δίκιο. Ήταν ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια μας στην Ελλάδα. Από τα Επτάνησα και τα ζαφειρένια νερά του Ιονίου, στην Αττική και από τον ακριτικό Έβρο στο νοτιότερο σύνορό μας την ιστορική Μεγαλόνησο. Αγέρωχα ή γυρτά, κουρασμένα από το πέρασμα των χρόνων ή ακμαία, λουσμένα από τα νερά της Μεσογείου ή θεματοφύλακες στην πλατεία ενός πεδινού χωριού, ήταν όλα υπέροχα. Ήταν τα πιο παλιά ελαιόδεντρα της χώρας μας και δεν έστεκαν απλά να μας κοιτούν, αλλά είχαν και μια ιστορία να μας διηγηθούν.
